Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

ΑΝ . . ., Μεταρρύθμιση, 01/12/2014

  • ΑΝ με ευθύνη της ηγεσίας  από το 2004 δεν είχε απαξιωθεί το κόμμα και δεν είχε επιτραπεί σε κομψευόμενους λιμοκοντόρους η απρεπής συμπεριφορά έναντι μελών και φίλων, με συνέπεια την απίσχναση του πολιτικού φορέα.
  • ΑΝ είχε οριοθετηθεί το στίγμα μας και δεν διορίζαμε βουλευτές μας, δύο κύριους εκπροσώπους του νεοφιλελευθερισμού.
  • ΑΝ δεν είχαμε εμμονές και σύνδρομα κατωτερότητας και σεβόμασταν το έργο των προηγουμένων Κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.
  • ΑΝ υπήρχε μέτρο στις φιλοδοξίες των νέο-αγωνισταράδων φίλων ή των μέχρι εκείνη την στιγμή τριτευόντων στελεχών (!;)
  • ΑΝ το 2009, δεν διευκολύναμε την απόδραση Καραμανλή, προκειμένου να φορέσουν υπουργικά κουστουμάκια κάποιοι επηρμένοι, ανόητοι -και όπως απεδείχθη ανίκανοι- φίλοι μας.
  • ΑΝ οι επιτελείς του τότε Προέδρου του ΠΑΣΟΚ δεν ανεδείκνυαν σε σλόγκαν το «λεφτά υπάρχουν» -και δεν μπορεί να ήταν τόσο αφελείς- και είχε ακολουθηθεί πιο σεμνή τακτική στην πορεία προς την εξουσία.
  • ΑΝ οι θεσμοί είχαν ενισχυθεί, η πολιτική λειτουργία του κόμματος είχε επιδιωχθεί.
  • ΑΝ από το 2004 μέχρι το 2011, δεκάδες εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία του κόμματος δεν είχαν κατασπαταληθεί σε ηλιθιότητες και ξιπασιές.
  • ΑΝ οι υπάλληλοι του κόμματος δεν αυξάνονταν αδικαιολόγητα και ραγδαία σε ημερήσια βάση προς ικανοποίηση εξυπηρετήσεων των αυλικών με αμοιβές ανήκουστες.
  • ΑΝ η εποικοδομητική κριτική προς την ηγεσία αξιοποιείτο και δεν αποτελούσε έγκλημα καθοσιώσεως.
  • ΑΝ η κριτική προς ανίκανους Ηρακλειδείς δεν θεωρείτο ως υπονόμευση έναντι του Προέδρου.
  • ΑΝ για χάρη της πολιτικής ύπαρξης «φίλων» δεν απαξιώναμε ολόκληρο το κομματικό υλικό, ώστε όταν χρειαζόμασταν τα μέλη μας να υπερασπισθούν την προσπάθεια, είχαμε φροντίσει να υπάρχουν.
  • ΑΝ με το ξέσπασμα της κρίσης καλούσαμε εκείνους που μπορούσαν να την διαχειριστούν.
  • ΑΝ δεν πιστεύαμε ότι η χώρα σωζόταν κάθε Παρασκευή και αλλάζαμε τον Υπουργό Οικονομικών και τους λοιπούς μαθητευόμενους μάγους.
  • ΑΝ δεν χανόταν πολύτιμος χρόνος σε λαϊκισμούς και παροχές άνευ αντικρίσματος.
  • ΑΝ κριτήριο για θέσεις ευθύνης στο κόμμα και την κυβέρνηση ήταν η ικανότητα και η αποτελεσματικότητα και όχι η κολακεία ή  να είναι κάποιος αρεστός στην «αυλή».
  • ΑΝ δεν είχε επικρατήσει η μωροφιλοδοξία, αλλά, γινόταν κατανοητή η σοβαρότητα και η αδυναμία ενός κόμματος να διαχειρισθεί την κατάσταση.
  • ΑΝ με την επίσημη διαπίστωση των προβλημάτων είχαμε προσφύγει στην λαϊκή κρίση.
  • ΑΝ το 2011, δεν ψάχναμε πανικοβλημένοι τον Σαμαρά να παραδώσουμε αυτοβούλως, τα κλειδιά του Μαξίμου.
  • ΑΝ δεν είχαμε ξεχάσει να γεμίσουμε το πιστόλι πριν το βάλουμε στο τραπέζι.

Τότε, ίσως, όλα να ήταν καλύτερα για την χώρα και την Παράταξη που άλλαξε την Ελλάδα και οδηγήθηκε σε ευτέλεια.
Το 1989 μας δίκαζαν σαν «κλέφτες». Δώσαμε μάχες στις γειτονιές και νικήσαμε.
Το 2009, γίναμε «προδότες» και «μ…..ς». Το πρώτο καταρρίπτουν οι εξελίξεις. Τον δεύτερο χαρακτηρισμό δύσκολα θα αποσείσουμε. Τουλάχιστον, όσο δεν κατανοούμε τι και γιατί συνέβη και όσο αντί για πολιτική λατρεύουμε είδωλα…

Δεν υπάρχουν σχόλια: