Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Άλαλα τα χείλη! Μεταρρύθμιση, 25/11/2014

Η επιστολή, που ο πρώην Πρόεδρος απέστειλε προς το ΠΑΣΟΚ και προτείνει ενέργειες για την ανασυγκρότηση (!;) της παράταξης, μόνο θυμηδία προκαλεί. Αυτό, διότι οι ενέργειες που περιγράφονται, είναι ακριβώς άλλες από εκείνες, στις οποίες είχε προβεί ο ίδιος και η παρέα με την οποία είχε διοικήσει το κόμμα. Με δική του κάλυψη, διάφοροι πολιτικοί λιμοκοντόροι και νάρκισσοι γεμάτοι φιλοδοξία εξουσίας, ασέλγησαν στην θεσμικότητα του Κινήματος και έπαιρναν εκδίκηση από ολόκληρη την κοινωνία που μέχρι την στιγμή εκείνη δεν είχε αναγνωρίσει την αυθεντία τους και τους κρατούσε στο περιθώριο της πολιτικής. Άλλοι, άφησαν την θαλπωρή της Ακαδημαϊκής τους έδρας και ιππεύοντας την κάλαμον της κομματικής –και κάποιοι, αργότερα της κυβερνητικής- εξουσίας· θεώρησαν ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου και θα «μάθαιναν γράμματα» στην ΠΑΣΟΚαρία· όλοι αυτοί, έσμιξαν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, με ό,τι τοξικό, ανόητο, επηρμένο και άχρηστο κατέλειπε στον μηχανισμό και παραγκώνισαν σοβαρά στελέχη σε κάθε βαθμίδα της δομής. Πλείστα, όσα παραδείγματα.
Η επιστολή, μπορεί να είναι προϊόν εμπάθειας και μικροψυχίας –δεν νομίζω ότι ο πρώην Πρόεδρος έχει πλήρη επίγνωση-, αλλά σε κάθε περίπτωση εγείρονται σοβαρά ερωτηματικά.
Πρώτον και αυτονόητο: γιατί εκείνος και η συντροφιά του δεν έκαναν τίποτε από όσα περιγράφει όταν είχαν την ευθύνη του κόμματος.
Δεύτερον: αφού είχε σχέδιο για την ανασυγκρότηση, γιατί απουσίαζε π α ν τ ε λ ώ ς από κάθε διαδικασία κατά την προπαρασκευή της συγκρότησης της Δημοκρατικής Παράταξης· μία επιστολή με τις σκέψεις του, τότε, θα είχε κάποιο νόημα και χρησιμότητα.
Τρίτον: γιατί αφού είχε ήδη αποφασίσει, δέχθηκε να συναντηθεί με τον σημερινό Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ; Μήπως επειδή αυτό θα είναι επικοινωνιακά προσφορότερο;
Τέταρτον: γιατί επιλέγει να στείλει την επιστολή την στιγμή κατά την οποία η Κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την Τρόϊκα; Δεν αντιλαμβάνεται την πολύ σοβαρή πιθανότητα δημιουργίας κλίματος αποσταθεροποίησης;
Πέμπτον: δεν κατανοεί την κατάσταση των μελών και υποστηρικτών του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας του και τίμησε τον ίδιο ως Πρόεδρο και Πρωθυπουργό.
Δεν αντιλαμβάνεται –όπως και οι ευφυείς συνεργάτες του- ότι σε παρόμοιες περιπτώσεις και με το βεβαρυμμένο, πρόσφατο παρελθόν, πρέπει να ακολουθείται η ρήση «κρείττον το σιγάν»; Εκτός αν προσπαθεί την δικαίωση όσων μιλούν για ταπεινά ρεβανσιστικά κίνητρα και απασφάλιση … εμπάθειας. Όμως, να συγκρατείται, ότι εκδικητικοί και εμπαθείς είναι μόνον οι ανόητοι και άφρονες.
Δεν γνωρίζω αν η επιστολή είναι αποτέλεσμα σκοπιμότητας ή αφέλειας, αλλά, για μία εισέτι φορά, συνωμοτεί εις βάρος του, διαψεύδει προσδοκίες και σπαταλά το πολιτικό του κεφάλαιο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: