Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2015

Πως φτάσαμε στη συνεργασία-υβρίδιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ Πέμπτη, 5 Φεβρουαρίου, 2015 - koolnews.gr


vouli-570
Οι εκλογές τελείωσαν και το αποτέλεσμα είναι πλέον δεδομένο. Ο ΣΥΡΙΖΑ σχημάτισε κυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ., η Χρυσή Αυγή διατηρεί δυνάμεις, ενώ, την «τιμή» της κεντροαριστεράς, μετά βίας, διασώζει το «Ποτάμι», ενώ, οι προσδοκίες που εξέθρεψε ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν ευοδώθηκαν και έμεινε εκτός Κοινοβουλίου.

Δεν εκπλήσσομαι και δεν πρέπει να εντυπωσιάζει η συνεργασία των δύο ετερόκλητων και ομολογουμένως άκρως διαφορετικών τόσο από πλευράς ιδεολογικής όσο και πολιτικής συγκρότησης, κυβερνητικών εταίρων. Αυτό το υβρίδιο είναι η φυσική απόληξη μιας διεργασίας που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2011 και κορυφώθηκε με την εγκατάσταση των «αγανακτισμένων» στην πλατεία Συντάγματος. Στην πλατεία που συναντήθηκαν και ομογενοποιήθηκαν ο αριστερός και δεξιός αντικαπιταλισμός-εθνικισμός-λαϊκισμός-αντιευρωπαϊσμός αποδίδοντες ένα περίεργο –αλλά απολύτως ερμηνεύσιμο-, μόρφωμα πολιτικής ασάφειας και ισοπεδωτικού συμψηφισμού.
Είναι η πολιτική έκφραση, ο συνδετικός ιστός, όχι μιας πραγματικής αγανάκτησης και οργής· όχι μιας άλλης πρότασης από άλλους ανθρώπους, αλλά, της μοχθηρής απελπισίας των καλομαθημένων και βολεμένων υπηκόων ενός μετά-Οθωμανικού Κράτους, όπως έχει ήδη αναφερθεί. Κατά πόσο το κυβερνητικό σχήμα θα αποδειχθεί βιώσιμο, μέλλει να κριθεί. Το βέβαιο, όμως και σημαντικό, είναι ότι με την κυβέρνηση Σύριζα –έστω και με την συνδρομή των ακροδεξιών και στα όρια του εθνικισμού ΑΝΕΛ-, ολοκληρώνεται ένας μεταπολιτευτικός κύκλος. Προσωπικά, ανιχνεύω ως θετικό το γεγονός, αφού ένα τμήμα της ελληνικής αριστεράς θα ασκήσει κυβερνητική εξουσία και θα πάψει να ζει και να πολιτεύεται με μύθους και Χίμερες. Η ανάληψη ευθύνης έχει πάντοτε θετικά αποτελέσματα και ωριμάζει. Ακόμη και αν διαφωνώ σε πολλά σημεία της πολιτικής του, οφείλω να αναγνωρίσω ως γεγονός ότι, μάλλον, καλό αποτέλεσμα θα προκύψει για την κοινωνία και την πολιτική στην χώρα μας.
Ίσως, η κοινωνία αρχίσει να ισορροπεί σε ορθολογικές βάσεις και οι έννοιες «δημόσια σφαίρα» και «δημόσιο συμφέρον», αποκατασταθούν στο πραγματικό τους μέγεθος και ουσία. Ίσως, τεθούν οι βάσεις για την δημιουργία ενός πραγματικά σύγχρονου και θεσμικού Κράτους. Στην αντίθετη περίπτωση, το κόστος θα είναι τραγικά υψηλό.
Παράλληλα, θα είναι και η ευκαιρία να απομυθοποιηθεί ο «πλειοδοτών πατριωτισμός» ως η απάντηση έναντι οιασδήποτε δυσκολίας. Η Κυβέρνηση Τσίπρα θα έχει την ευκαιρία να διαψεύσει τους αντιπάλους της. Αν και τα πρώτα δείγματα δεν δικαιολογούν μεγάλη αισιοδοξία, παρά τους διθυράμβους και τα ρίγη συγκινήσεως που προκαλούν οι βρυχηθμοί των κυβερνητικών παραγόντων.
Το πρόβλημα είναι ότι ο χρόνος είναι ασφυκτικά πιεστικός και πως, τόσο οι διεθνείς όσο και οι εσωτερικές συνθήκες δεν αφήνουν πολλά –για την ακρίβεια, δεν αφήνουν καθόλου- περιθώρια ολιγωρίας ή λανθασμένων επιλογών. Στην οικονομία, δεν νομίζω (κάτι που έχω επαναλάβει σε άρθρο μου, μετά την συνέντευξη του κ. Τσίπρα στην Θεσσαλονίκη), ότι θα συμβεί κάτι χειρότερο από όσα μέχρι σήμερα οι πολίτες αντιμετωπίσαμε. Η ανησυχία μου εστιάζει στον χειρισμό των διεθνών υποθέσεων της χώρας, είτε πολιτικών είτε οικονομικών.
Επ’ αυτού δεν κάναμε και την καλύτερη αρχή. Κάτι οι αμετροεπείς προεκλογικού χαρακτήρα δηλώσεις των νέων υπουργών, κάτι η στάση έναντι της ΕΕ στο θέμα των Ρωσικών κυρώσεων, προκάλεσαν σοβαρές αντιδράσεις. Σε μία περίοδο που η χώρα έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη συμμάχων και συμπαραστατών, είναι νομίζω άστοχο, επιεικώς, να προκαλούμε. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι, όσες φορές κατά την διάρκεια των ιστορικών χρόνων περιμέναμε τον «Μόσκοβο» να έρθει, αυτός κάτι τύχαινε και μας έστηνε στα ραντεβού· άλλωστε, η ίδια η Ρωσική κυβέρνηση χρειάζεται πλέον των 40 δις δολαρίων προκειμένου να λύσει άμεσα προβλήματά της.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι καλή μαρτυρία η αμφισημία. Οι κυρώσεις προς το Κρεμλίνο επικυρώθηκαν ομόφωνα από το Συμβούλιο των Υπουργών Εξωτερικών και οι λεονταρισμοί έμειναν μετέωροι και κενό γράμμα. Βέβαια, ίσως η διψασμένη κοινή γνώμη να μένει στο πρώτο σκέλος της υπερήφανης αντίστασης, γιατί αυτό ήθελε να ακούσει. Όμως, υπάρχει, ήδη, ένα κρατούμενο ...
Μία ακόμη ατυχής, νομίζω, ενέργεια ήταν η βεβιασμένη εξαγγελία περί τέλους των ιδιωτικοποιήσεων και ειδικώτερα η σχετική με το λιμάνι του Πειραιά. Αφ’ ενός, γιατί η COSCO είναι εταιρία σινικών συμφερόντων και αν δεν απατώμαι η Κίνα είναι η άλλη προσδοκία για εξεύρεση οικονομικών πόρων από την σημερινή Ελληνική κυβέρνηση. Επιπροσθέτως, η ακύρωση της συμφωνίας δίνει δικαίωμα στην εταιρία να μην προχωρήσει στην εκτέλεση των έργων εκσυγχρονισμού και υποδομών του Πειραϊκού λιμένα, ενώ, απροβλημάτιστα διατηρεί τα κεκτημένα της, βάσει των ισχυουσών συμφωνιών και κερδίζει χρήματα, δίχως άλλες υποχρεώσεις.
Συνυπολογιζομένων και των αθρόων εξαγγελιών περί προσλήψεων, αυξήσεων και λοιπών παροχών, βαραίνει το κλίμα, εν όψει της αξιολόγησης και των συζητήσεων που η νέα κυβέρνηση θα πραγματοποιήσει για το χρέος.
Ο απόηχος από την έλευση του επικεφαλής του Εurogroup προσέφερε αντιφατικά συμπεράσματα. Η στάση του νέου Υπουργού Οικονομικών, παρά τις ενθουσιώδεις κρίσεις στο εσωτερικό, καλύτερα κρίνεται από την θεατρολογική παρά από την πολιτική επιστήμη. Ευχή όλων η υπέρβαση των δυσθυμιών και η εξεύρεση θετικών λύσεων, οι οποίες, θα οδηγούν αφ’ ενός στην διατήρηση της Ευρωπαϊκής τροχιάς της χώρας και αφ’ ετέρου, στην εξομάλυνση και διόρθωση των κοινωνικών αδικιών, αλλά, κυρίως, στην επιτυχή παράσταση όρων μεγέθυνσης της οικονομίας.
Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις διακρίνεται αχνή πρόθεση μεταστροφής και ορθολογικής τοποθέτησης. Απόδειξη επ’ αυτού οι … διευκρινιστικές δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων αλλά και του Πρωθυπουργού. Εκτίμηση είναι ότι η ισορροπία μεταξύ των «επαναστατικών» προεκλογικών εξαγγελιών και της πραγματικής ζωής, βρίσκεται μόνον στην διενέργεια εκλογών εντός του 18μήνου. Αν αυτό συμβεί, είναι πολύ πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει ισχυρή αυτοδυναμία, ενώ, θα δοθεί η δυνατότητα στον Πρωθυπουργό να ελέγξει απόλυτα την πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής του ομάδας και ίσως, να απαλλαγεί από «κομμουνιστικογενή» βαρίδια. Δεν είναι τυχαία η τοποθέτηση των κυρίων Λαφαζάνη και Στρατούλη σε δύο υπουργεία πρώτης γραμμής, από τα οποία κανείς σχεδόν, προκάτοχός τους δεν επιβίωσε, ενώ η όλη, άλλη σύνθεση της κυβέρνησης έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία ουδαμώς παραπέμπουν σε κινήματα ανατροπής ή επανάστασης –έστω και ειρηνικής.
Παρ’ όλα αυτά, ελπίδα όλων είναι η επιτυχής κατάληξη, γιατί το στοίχημα δεν είναι η παραμονή της κυβέρνησης ή η δικαίωση των αντιπάλων της, αλλά η δημιουργική πορεία της χώρας· η ανακούφιση των κοινωνικών ομάδων που πλήττονται επί μακρόν και η ευημερία των πολιτών. Προοπτικά, δύο είναι οι επιλογές: ή θα αποδειχθεί εφικτή η υλοποίηση των υπεσχημένων, οπότε όλοι θα επιβραβεύσουμε ή θα επέλθει σύγκρουση με τους εταίρους και θα δικαιωθεί η άλλη πλευρά, με εφιαλτικές όμως κοινωνικές συνέπειες.
Στους αντίποδες της ευφορικής νεφέλης των κυβερνητικών κομμάτων, οι ηττημένοι της 25ης Ιανουαρίου. Είναι πρόδηλο ότι και οι δύο πρώην κυβερνητικοί εταίροι (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), αναμένουν σύντομη πρόσκρουση της νέας κυβέρνησης και θέλουν να είναι έτοιμοι σε ενδεχόμενη εκλογική αναμέτρηση εντός συντόμου χρόνου. Εξ αυτού ο Αντώνης Σαμαράς δεν έθεσε κανένα θέμα περί της διαδοχής του και ο Βαγγέλης Βενιζέλος, πιο σοφά ποιών, απομακρύνεται παραμένων. Η συντηρητική παράταξη δεν αντιμετωπίζει οξυμένα ζητήματα συνοχής και ηγεσίας, οπότε ο επικεφαλής της έχει περιθώρια ελιγμών.
Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι απείρως δυσκολότερα. Η Παράταξη είναι υπό την επήρεια ενός ηχηρότατου ραπίσματος Οι εξελίξεις πρέπει να επισυμβούν όμως, σε περιβάλλον ψυχραιμίας και οι όποιες αποφάσεις να ληφθούν με νηφαλιότητα. Δεν είναι η αλλαγή ηγεσίας το πρωτίστως ζητούμενο, αλλά, η διατύπωση πολιτικής πρότασης για την πορεία της χώρας, με σαφή, απτή πρόταση αναπτυξιακού μοντέλου και τους θεσμούς, ώστε να ανακτηθεί επί της ουσίας η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος και φυσικά να καταστεί δυνατόν να υπάρξουν οι αναγκαίες μεταβολές στην λειτουργία του. Δύσκολο, αλλά αναγκαίο…
Σε κάθε περίπτωση, μέχρι σήμερα, όλα ήσαν απλά η προετοιμασία. Το Μεγάλο Πείραμα μόλις άρχισε και μέλλει να κριθεί αν η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα είναι επίλογος ή προοίμιο.