Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

Οι "μασόνοι" ευθύνονται για την άθλια διακυβέρνησή σας Κύριε Κουρουπλή;

Αθήναι, 25η Σεπτεμβρίου 2016

Ανοικτή επιστολή προς τον Υπουργό Εσωτερικών κ. Π. Κουρουπλή

Κύριε Υπουργέ,

Το Σάββατο, 24η Σεπτεμβρίου 2016, στην παρουσία σας στην εκπομπή του κυρίου Γιώργου Αυτιά, στον τηλεοπτικό σταθμό SKAI, κατά την διάρκεια της συνεντεύξεώς σας, αναφερθήκατε, δις ή τρις, στη μη τεκτονική ιδιότητα του Πρωθυπουργού. Συγκεκριμένα είπατε: «… ο Τσίπρας δεν είναι μασόνος…» με ύφος, το οποίο, υπαινικτικά μεν, πλην, σαφέστατα δε,  ανέδιδε τον αποτροπιασμό σας για όποιον είναι μέλος σε κάποια τεκτονική δύναμη και προσέδιδε αρνητική φόρτιση προς την τεκτονική ιδιότητα.

Κατ’ αρχάς, να σας υπενθυμίσω ότι ο όρος «μασόνος» προέρχεται από την αγγλική freemason και στην Ελληνική (την επίσημη γλώσσα του Ελληνικού Κράτους) αποδίδεται ως ελευθεροτέκτων ή απλώς, τέκτων. Ο όρος «μασόνος» όταν χρησιμοποιείται στην Ελληνική, και μάλιστα από πρόσωπα που διαθέτουν γνώσεις και καλλιέργεια, είναι αρνητικά φορτισμένος και απαξιωτικός.
Δεύτερον, πρόκειται για οργανισμό, του οποίου η ύπαρξη χρονολογείται επί τρείς και πλέον αιώνες, άρα κάτι καλό και ουσιαστικό θα ανευρίσκουν οι πολίτες, σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε να έχει τόσο μεγάλη διάρκεια η ύπαρξη του τεκτονισμού.
Τρίτον, καλό θα ήταν να αναζητήσετε ιστορικά στοιχεία για την δράση των τεκτονικών στοών σε περιόδους κρίσεων, αγώνων για την ελευθερία λαών, αγώνες για την επικράτηση δημοκρατικών πολιτευμάτων έναντι απολυταρχικών ή ολοκληρωτικών, ανελεύθερων καθεστώτων και τέλος προ παντός άλλου, την συνεχή διακήρυξη των τεκτονικών κειμένων στην αναζήτηση και την περιφρούρηση του ορθού λόγου. 
Τέλος, επιτρέψτε μου να σας πληροφορήσω ότι, προσφάτως και μετά από μηνυτήρια αναφορά του Μητροπολίτου Πειραιώς, η Ελληνική Δικαιοσύνη απεφάνθη περί της νομίμου συστάσεως και λειτουργίας των τεκτονικών σωματείων. Άρα το να είναι κανείς τέκτων δεν συνιστά ποινικό ή άλλο αδίκημα. Εκτός και αν σεις, ως προϊστάμενος των αστυνομικών αρχών κηρύξετε εκτός νόμου τις τεκτονικές κοινότητες.

Ειλικρινά, δεν έχω στόχο με την παρούσα να υπερασπισθώ τον ελευθεροτεκτονισμό, αυτό δύνανται, υποθέτω, να το πράξουν με αρτιότητα και πλήρη επάρκεια άλλοι, ειδικότεροι και σοφότεροι εμού.
Τοποθετούμαι επ’ αυτού, διότι παρόμοιοι αφορισμοί αφ’ ενός, συντηρούν τις θεωρίες συνομωσίας –για όλα φταίνε οι μασόνοι κ.λπ., κ.λπ.-, θεωρίες που επιδρούν ως παραισθησιογόνο και απεμπολούν την βασική προϋπόθεση του δημόσιου βίου: την ανάληψη εκ μέρους των πολιτών της δικής τους ευθύνης και ρόλου συμμετοχής. Αφ’ ετέρου, διότι είναι ίδιον ολοκληρωτικών αντιλήψεων. Μην λησμονείτε ότι και η ναζιστική θεώρηση απέδιδε τα δεινά της ανθρωπότητας στους Εβραίους και στους «μασόνους», έναντι των οποίων ο Χίτλερ εξαπέλυε απηνείς διωγμούς εναντίον των τεκτόνων.

Φαντάζομαι ότι, το οργίλο ύφος κατά την συγκεκριμένη αναφορά σας δεν συνιστά θαυμασμό ή ταυτότητα αντιλήψεων με τον Ναζί ηγέτη της Γερμανίας ούτε με τον προαναφερθέντα Μητροπολίτη Πειραιώς· ούτε ενόχληση για την αφοσίωση που επιδεικνύουν οι τέκτονες στις αξίες, στις αρχές ή την σταθερότητα εντάξεως τους στον οργανισμό που ανήκουν και την αλληλεγγύη προς τους ομοίους τους. Ίσως και για λόγους συναφείς με την αδυναμία άλλων επιχειρημάτων προς την υπεράσπιση του Πρωθυπουργού και της πολιτικής της κυβερνήσεώς σας, να μην διατίθενται επιχειρήματα άλλα πλην εκείνων της θεωρίας συνομωσίας. Πρέπει, όμως, σεις ιδιαιτέρως να αφίστασθαι παρόμοιων πειρασμών καταφυγής στην ευκολία της ολοκληρωτικής μεθοδολογίας περί κατασκευής "εχθρών" και στοχοποιήσεως ομάδων και προσώπων, όταν αποτυγχάνει η "περήφανη διαπραγμάτευση". Είναι ατελέσφορο, αναδεικνύονται οι αδυναμίες και η έλλειψη επιχειρημάτων, είναι δε βαθύτατα αντιδημοκρατικό και επικίνδυνο. Ελπίζω να αντιληφθείτε το βάρος των λεγομένων σας και να ανασκευάσετε σε εύθετο χρόνο.

Με ιδιαίτερη εκτίμηση

Λυκούργος Χατζάκος

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Τηλεοπτικές άδειες: Μια ωραία παράσταση Σοβιετικής αισθητικής - Ελεύθερος Τύπος, Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Ενώ, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, αεροπλάνο των ΗΠΑ προσγειώνεται στην Σάντα Κλάρα, στην χώρα της –πολύ- φαιδράς πορτοκαλέας, ώρες ολοκληρώνεται η παράσταση του Σοβιετικού τύπου θεατρικού για τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών.

Είναι πράγματι, απορίας άξιον τι ακριβώς υπάρχει στον εγκέφαλο των εμπνευστών της παρωδίας αυτής και της ανάγκης να στηθεί όλο αυτό το πανηγύρι εγκλεισμού των ενδιαφερομένων. Τούτο, διότι, ακόμη και αν αποτελεί την αιχμή του δόρατος για την επικείμενη παρουσία του Πρωθυπουργού στην ΔΕΘ –καταλαβαίνετε: τσακίσαμε την διαπλοκή, τους έχουμε και άλλα τινά-, ελάχιστη και απολύτως πρόσκαιρη θα είναι η απόδοση.
Κατ’ αρχάς, κανείς εχέφρων δεν αμφιβάλει ότι έπρεπε να μπει τάξη και κανόνες στο τηλεοπτικό τοπίο. Όμως, επίσης κανείς δεν παίρνει σοβαρά το επιχείρημα περί διασφαλίσεως διαφάνειας. Τι είναι πιο διαφανές; Μία διαδικασία που εξελίσσεται ενώπιον όλων ή εκείνη, η οποία πραγματοποιείται εντός 4 τοίχων, δίχως κανείς να γνωρίζει τι διαμείβεται εντός; Ποια η σκοπιμότητα λοιπόν; Μόνον η επίδειξη του βαλκάνιου «ψευτοτσαμπουκά» της πολιτικής ηγεσίας και ενδεχομένως η εκπομπή –εμμέσως και παρεμπιπτόντως- του μηνύματος ότι «αν γουστάρουμε σας κλειδώνουμε και σε 4 τοίχους…».
Επί της ουσίας, ο όλος κυβερνητικός χειρισμός πάσχει. Και πάσχει εκτός από το διαδικαστικό κομμάτι και επί της αρχής. Κανείς ουσιαστικός λόγος υφίσταται για τον περιορισμό του αριθμού των τηλεοπτικών σταθμών σε 4. Το επιχείρημα οικονομικής βιωσιμότητας με βάση για την διαφημιστική πίττα, μόνον απεγκεφαλισμένοι αποδέχονται. Τούτο διότι, κανείς δεν εγγυάται την εξ ίσου κατανομή της στους 4 σταθμούς –εκτός και αν η κυβέρνηση βάλει όριο στο ποσό που θα μπορεί να εισπράττεται από ένα κανάλι-, ενώ, η παρουσία των θεματικών σταθμών μειώνει επίσης, το ποσό της πίττας αυτής.
Αν δηλαδή, ένας σταθμός, για λόγους που συνδέονται με τους κανόνες της αγοράς πετύχει να πάρει το 40% ή το 60% των 200 εκμ. της διαφημιστικής πίττας, οι υπόλοιποι, πάλι δεν θα καταφύγουν σε δανεισμούς προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν; Και από αυτή την πίττα, πόση θα δικαιούνται οι θεματικοί σταθμοί; Γιατί δεν κινήθηκε η κυβέρνηση στην κατεύθυνση της οριοθέτησης των δανεισμών; Μήπως γιατί αφού χάθηκε η πρώτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών (εκείνη που έγινε επί κυβερνήσεως Σαμαρά-Βενιζέλου), με απόλυτη και αποκλειστική ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης και οι διοικήσεις των τραπεζών ΔΕΝ ανήκουν, πλέον, στην Ελληνική πλευρά;
Ακόμη, με βάση τα δεδομένα, 3 εν λειτουργία σταθμοί θα κλείσουν –όπως είπε η κυβερνητική εκπρόσωπος. Επομένως, ακόμη 1000, τουλάχιστον, άνεργοι θα συμβάλλουν στην διασφάλιση της ήδη κεκτημένης Ελληνικής πρωτιάς στην ανεργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμη, σε μία οικονομία σε διαρκή ύφεση υπάρχει η πολυτέλεια να χαθούν τα εκατομμύρια που καταβάλλονται σε ετήσια βάση στα ασφαλιστικά ταμεία; Και εν πάση περιπτώσει, να δεχθούμε ότι αυτό πρέπει να το υποστούμε γιατί πρέπει να «μπει τάξη».
Όμως, θα είναι έτσι; Φυσικά όχι. Γιατί, οι σταθμοί που δεν θα λάβουν άδεια, μπορεί να αποκλεισθούν από την πλατφόρμα της Digea, αλλά κανείς δεν μπορεί να τους απαγορεύσει να εκπέμψουν σε άλλη πλατφόρμα (ΟΤΕ, Nova, Κυπριακή κ.λπ.) ή ακόμη και να δημιουργήσουν δική τους, δίχως να απαιτείται η καταβολή συνδρομής για την θέασή του. Θα συνεχίσει να λειτουργεί, λοιπόν και μάλιστα με μειωμένο κοστολόγιο και απολυμένους εργαζόμενους, με τις ευλογίες της κυβέρνησης. Άρα τι πέτυχε;
Ένα άλλο πρόταγμα είναι η πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής. Μάλιστα! Και όσα λέγονται και ΔΕΝ διαψεύδονται για τους νέου τύπου κουμπάρους και κολλητούς; Για να ρωτήσουμε τον συγκυβερνήτη και τον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, τι λένε επ’ αυτού; (διασκεδάσαμε, για μία ακόμη φορά με τον συνήθη, δακρυρροούντα υπουργό της, ο οποίος είπε στην Βουλή «δεν είμαι με τον Καλογρίτσα, με τον Καλογρίτσα είμαι», για τους πατέρα και υϊό, οι οποίοι φυσικά και δεν ενοχοποιούνται a priori). Άλλη μία πομφόλυγα!
Πέραν πάσης αμφιβολίας, η σκοπιμότητα είναι προφανής και ξεκάθαρη: έλεγχος των ΜΜΕ, ρεβανσισμός έναντι εκείνων οι οποίοι μας «κάθονται στο στομάχι», υπερφίαλη και παιδαριώδης χρήση και επίδειξη δύναμης της εξουσίας και η επιχείρηση δημιουργίας μιας νέας τάξης στα μέσα ενημέρωσης και όλα αυτά δίχως να διδάσκεται κανείς από προηγούμενες προσπάθειες. Ο Πρωθυπουργός, όμως, θα έπρεπε να λάβει υπ’ όψιν ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου στην περίπτωση του Κοσκωτά, είχε, τουλάχιστον, το ελαφρυντικό της ασθένειάς του, ενώ ο αρμόδιος υπουργός και εμπνευστής της όλης επιχείρησης να συγκρατεί ότι εκείνος που είχε κακό τέλος ήταν ο Κουτσόγιωργας και όχι οι συνεργάτες του (ναι, οι ίδιοι είναι και σήμερα και μάλιστα με επίσημο, καίριο, θεσμικό ρόλο)…

Τουρκική εισβολή στην Συρία: Κάτι να… κάνουν οι φαντάροι - Ελεύθερος Τύπος-Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Η εισβολή των Τουρκικών ενόπλων δυνάμεων σε Κουρδικές περιοχές επί του Συριακού εδάφους αφ’ ενός αναδεικνύουν την ανάγκη του καθεστώτος της Αγκύρας να προσφέρει αντικείμενο απασχόλησης στο στρατιωτικό προσωπικό της, ώστε να αποτρέψει ενδεχόμενες «κακές» σκέψεις· ταυτοχρόνως, η επιτυχής έκβαση της επιχειρήσεως θα συμβάλει στην τόνωση του τραυματισμένου ηθικού του στρατού της γείτονος.

Αφ’ ετέρου, η Τουρκική ηγεσία -ιδιαιτέρως μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας και την απόπειρα της πραξικοπηματικής ανατροπής της-, σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να βρεθεί ενώπιον μιας ενισχυμένης Κουρδικής οντότητας στα σύνορά της, δεδομένων οι σχέσεις Αγκύρας και Ουάσιγκτων δεν βρίσκονται στην καλύτερη φάση τους και του γεγονότος ότι οι Κούρδοι απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των ΗΠΑ και εν γένει της Δύσεως, η οποία όμως, προς το παρόν φαίνεται ότι έχει αποφασίσει να «κάνει το χατίρι» του Προέδρου Erdogan. Βέβαια, όπως έχει αναφερθεί, η Δύση ούτε συγχωρεί ούτε ξεχνά…
Ανεξαρτήτως, όμως, των σχεδιασμών, των φόβων, σκοπιμοτήτων και της Τουρκικής πολυπραγμοσύνης, το γεγονός της εισβολής του Τουρκικού στρατού στα Συριακά εδάφη, αναδεικνύει την πολυπλοκότητα και τα αδιέξοδα της κρίσης στην Συρία, η οποία ειρήσθω εν παρόδω διανύει το 6ο έτος της.
Η ανθρωπότητα παρακολουθεί μία, από τις μεγαλύτερες σε χρονική διάρκεια και βία, εμφύλιες αντιπαραθέσεις στην ιστορία, η λήξη της οποίας δεν προσδιορίζεται στο εγγύς μέλλον. Αν αναζητήσουμε αντίστοιχο, ιστορικό προηγούμενο δεν είναι βέβαιο ότι θα βρούμε κάποια σύγκρουση η οποία είχε τόσο μεγάλη διάρκεια, δημιούργησε ανάλογο τσουνάμι προσφύγων και είχε τόσο μεγάλο αριθμό θυμάτων μεταξύ των αμάχων.
Η Συριακή κρίση, δεν προέκυψε ως συνέπεια παρεμβάσεως κάποιας Δυτικής δυνάμεως, αν και ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι η Αμερικανική παρουσία σε Ιράκ-Αφγανιστάν, ενδεχομένως να λειτούργησε ενισχυτικά στην άφιξη του κύματος της Αραβικής Ανοίξεως μέχρι την Δαμασκό· βέβαια, πάντοτε, συγκρατείται ότι για όλα φταίνε οι Αμερικάνοι, οι Εβραίοι και οι Μασόνοι. Για την περίπτωση, όμως, κατά την οποία στην προκείμενη κατάσταση δεν είναι ανακατεμένοι οι συνήθεις, προαναφερθέντες ύποπτοι, πρέπει να επισημανθούν ορισμένα σημεία, τα οποία προσδίδουν στην εν λόγω κρίση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που δεν επιτρέπουν την επίτευξη λήξης της αιματοχυσίας και της υπέρβασης των ενδογενών τάσεων αυτοαναίρεσης συμβιβασμών, γεγονός που απομακρύνει συνεχώς την επίτευξη βιώσιμης λύσεως.
Κατ’ αρχάς, οι εμπλεκόμενες παρατάξεις –κυβερνητικές δυνάμεις, πιστές στο καθεστώς Assad και ένοπλη αντιπολίτευση-, καθ’ όλη την διάρκεια της συγκρούσεως, ενισχύονται και ανατροφοδοτούνται από εξωτερικούς παράγοντες με συνέπεια να συντηρούν δυνάμεις ικανές να συνεχίζουν τις μάχες και να μην ξεπερνούν το σημείο εξαντλήσεώς τους, το οποίο θα οδηγούσε μία εξ αυτών σε συνθηκολόγηση.
Η Συρία συνιστά υψηλής σημασίας περιοχή για την εξυπηρέτηση των σχεδιασμών των δύο ισχυρών περιφερειακών παραγόντων, δηλαδή, της Τουρκίας και του Ιράν και συνεπώς, αναπόφευκτα εμπλέκονται το Ιράκ, η Λιβάνια Χεζμπολάχ, οι Κουρδικοί πληθυσμοί Συρίας-Ιράκ-Ιράν-Τουρκίας. Επίσης, εξ ίσου υψηλής αξίας παράμετρο συνιστούν οι Ρωσικές και οι Αμερικανικές γεωστρατηγικές επιδιώξεις. Ευτυχώς –αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο-, η εμφάνιση και επέκταση του ISIL προσέφερε ουσιαστικούς λόγους συμβιβασμού καθώς η ευθεία αντιπαράθεση επί του εδάφους θα δημιουργούσε κινδύνους υπέρβασης του εμφύλιου χαρακτήρα της συγκρούσεως και την εμπλοκή σε μία περιφερειακού ή και ευρύτερου χαρακτήρα πολεμική αντιπαράθεση με την συμμετοχή των δύο ισχυροτέρων πολεμικών μηχανών του κόσμου. Από την άλλη πλευρά, όμως, αυτό ενισχύει τις αμφιβολίες και την δυσπιστία των αντιπαρατιθεμένων σχετικά με την «τύχη» τους, την επόμενη ημέρα.
Επίσης, όπως παρατηρούν αναλυτές, η παρεχομένη εξωτερική βοήθεια προς τους εμπλεκόμενους, αποδυναμώνει την αξία ως υποστηρικτών και συμμάχων των τοπικών πληθυσμών, καθώς αυτοί δεν συνιστούν επιδιωκόμενο παράγοντα για την επικράτηση μιας εκ των δύο πλευρών και εξ αυτού η αγριότητα με την οποία αντιμετωπίζονται οι άμαχοι και από όλους τους εμπλεκομένους –κυβερνητικές δυνάμει και ένοπλη αντιπολίτευση-, παράμετρος, η οποία ενισχύει σε ορισμένες περιπτώσεις την θέση των παραφρόνων φανατικών της συμμορίας του Al-Baghdadi. Όμως, η συνεχής παροχή εξωτερικής υποστήριξης στις αντιμαχόμενες πλευρές, συντελεί στην διαιώνιση της συγκρούσεως, αφού καμία πλευρά δεν εξαντλεί τις εφεδρείες της και η βοήθεια –προκειμένου να αποτραπεί γενικευμένη σύρραξη- παρέχεται σε βαθμό που να αποτρέπεται η ολοκληρωτική επικράτηση, αλλά, απλώς να συντηρείται η κάθε πλευρά.
Υπό μία άλλη οπτική, η τελική επικράτηση κάποιας εκ των δύο πλευρών –αντιπολίτευσης η οποία εκφράζει την Σουνιτική πλειοψηφία της Συρίας ή της μειοψηφούσης Αλεβιτικής άρχουσας τάξης-, αφήνει έδαφος για την καλλιέργεια βασίμων φόβων σχετικά με την επομένη ημέρα, καθώς σε παρόμοιες συγκρούσεις, η επικρατούσα παράταξη επιδίδεται σε απηνή διωγμό των ηττημένων, γεγονός το οποίο, συνυπολογιζομένων των ηθών και εθίμων στον Αραβικό Κόσμο αποκτά διαστάσεις εγκληματικές και αγγίζει τα όρια της γενοκτονίας (π.χ., Λιβύη, Ιράκ κ.λπ.).
Συνελόντι ειπείν, η Συριακή κρίση εμφανίζεται ως ο σύγχρονος Γόρδιος δεσμός και η συνέχιση της αιματοχυσίας, τουλάχιστον για το εγγύς μέλλον, φαντάζει ως η μόνη κοινή επιλογή των εμπλεκομένων. Όπως πολύ εύστοχα σημειώνουν διεθνείς παράγοντες, οι εμπλεκόμενες παρατάξεις στην Συρία, δεν έχουν ως στόχο να νικήσουν, αλλά, να πολεμούν. …