Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2015

Νίκος Κοτζιάς: Ο πλατυγάστωρ ένοικος της Βασιλίσσης Σοφίας – Σάββατο, 17 Οκτωβρίου - koolnews.gr



 Προ καιρού, και περισσότερο ως παιγνίδισμα σε κάποια αποστροφή του λόγου,  είχα αναφέρει ότι μετά τον «Γιάνη» και την Ζωή, ο επόμενος που θα αναγκάσει τον Τσίπρα σε απολογία, μέλλει να είναι ο πλατυγάστωρ ένοικος της Βασιλίσσης Σοφίας. Οφείλω να ομολογήσω ότι, η ταχύτητα με την οποία αυτός έσπευσε να επιβεβαιώσει την πρόβλεψή μου, με κατέπληξε.
Στο ελάχιστο χρονικό διάστημα της υπουργίας του, επέτυχε όχι, μόνον, να προκαλέσει γενικευμένη αναστάτωση στην υπηρεσιακή κατάσταση και τον μηχανισμό του ΥΠΕΞ· όχι, μόνον την γενικευμένη δυσθυμία του Διπλωματικού κλάδου· όχι, μόνον να απαξιώσει με την απρεπή συμπεριφορά του δοκιμασμένα και αξιολογότατα υψηλόβαθμα στελέχη της διπλωματικής υπηρεσίας, αλλά και να ξεκινήσει την βίαιη αποδόμηση του πλέγματος των διεθνών σχέσεων της χώρας, ανατρέποντας ισορροπίες και συμμαχίες, προκαλώντας φθορά σε διαύλους επικοινωνίας με γειτονικά και μη κράτη.
Δεν είναι καινή η διαπίστωση ότι η Ελλάδα την στιγμή αυτή βρίσκεται σε δεινή θέση. Καθημαγμένη οικονομικά, με πολίτες στα όρια της κατάθλιψης και γεμάτους αγωνία και ανασφάλεια για την επόμενη ημέρα, με την αγορά να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Προφανώς και δεν έχει την δυνατότητα να διεκδικήσει δυναμικά τον ρόλο που είχε και κατά τις προηγούμενες περιόδους, στην ευρύτερη περιοχή των Δυτικών Βαλκανίων. Επομένως, η διατήρηση κεκτημένων σχέσεων και συμμαχιών, κατά το δυνατόν ουδετεροποίηση αντιθέσεων και αποτροπή νέων ανταγωνισμών είναι περισσότερο από αναγκαίες πρακτικές.

Για την επιτυχία αυτής της προσπάθειας, sine qua non όρος είναι η καλλιέργεια ομαδικού κλίματος, κλίματος συνεργασίας και υπηρεσιακής γαλήνης εντός του αρμόδιου θεσμικού οργάνου άσκησης πολιτικής και διαχείρισης των διεθνών υποθέσεων της χώρας. Συνεπώς, οι εμμονές, οι ιδεοληψίες, η εμπάθεια, η ρεβανσιστική και συγκρουσιακή λογική στην αντιμετώπιση των υπηρεσιακών ζητημάτων και των στελεχών του ΥΠΕΞ όχι μόνον παράγουν αρνητικό λειτουργικό αποτέλεσμα, αλλά, επιμολύνουν καταστροφικά τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της όποιας πολιτικής.
Άρα προκαλεί ερωτηματικά –τουλάχιστον- η συμπεριφορά του πολιτικού προϊσταμένου του υπουργείου προς στελέχη της διπλωματικής υπηρεσίας, τα οποία έχουν δώσει δείγματα γραφής τόσο, όσον αφορά στην  υπηρεσιακή τους επάρκεια, όσον και στο ήθος και τον επαγγελματισμό τους. Από την πλειάδα περιπτώσεων που έχουν αναφερθεί, συγκρατώ με ενδιαφέρον τις περιπτώσεις των πρέσβεων κ. Παρασκευόπουλου και Σπινέλη Γ. Γραμματέως και αναπληρωτού Γ. Γραμματέως αντιστοίχως (οι Γ. Γραμματείς του ΥΠΕΞ προέρχονται από την υπηρεσία), οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την αδικαιολόγητη μανία του όταν αυτός «ζορίστηκε» στο Κοινοβούλιο, από ερώτηση της αντιπολίτευσης σχετικά με την εξέλιξη ζητήματος που αφορά στον πρώην επικεφαλής του Γ. Προξενείου Κωνσταντινουπόλεως. Άραγε, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου πρέπει να μεταφέρει τις όποιες πολιτικές ευθύνες της στους ώμους των υπηρεσιακών παραγόντων;
Ακόμη μια περίπτωση είναι εκείνη του ΣΤ΄ Γενικού Διευθυντού (είναι η διοικητική διεύθυνση του ΥΠΕΞ), ο οποίος καίτοι τοποθετηθείς από αυτόν τον υπουργό, εξεδιώχθη γιατί δεν ψήφισε στο υπηρεσιακό συμβούλιο υπέρ της θέσεως σε αργία δύο πρέσβεων οι οποίοι φέρονται αναμεμειγμένοι σε σκάνδαλο ΜΚΟ. Η συγκεκριμένη υπόθεση βρίσκεται σε εξέλιξη στην Δικαιοσύνη και δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία. Ακούγεται λογική και σύννομη η απαίτηση Κοτζιά να τεθούν σε αργία προ της τελικής κρίσεως των αρμοδίων δικαιοδοτικών οργάνων; Δεν ήταν το κόμμα του και τα στελέχη του εκείνα που διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους περί τηρήσεως του Συντάγματος και σεβασμού της Δικαιοσύνης από την Διοίκηση;  
Στο ομολογουμένως άκρως εσωστρεφές, εκ φύσεως και λειτουργικής συνθήκης, Υπουργείο Εξωτερικών, παρόμοιοι χειρισμοί ερεθίζουν και προξενούν αρνητικά συναισθήματα και εκνευρισμό στην ιεραρχία. Την στιγμή αυτή, η προστασία της υπηρεσιακής ηρεμίας, η τόνωση του ηθικού και η ενίσχυση της αξιοπιστίας των Ελλήνων διπλωματικών είναι στοιχείο υψηλής, ζωτικής θα έλεγα κρισιμότητος.
Δεν γνωρίζω αν ο υπουργός φρονεί ότι είναι δυνατόν μόνος αυτός, να διεκπεραιώσει την αποστολή του ΥΠΕΞ. Αν ναι, θα χαρώ και θα καμαρώσω να δω κάτι τέτοιο να υλοποιείται, μιας και δεν έχω την καλύτερη εικόνα για την πλειοψηφία των στελεχών της υπηρεσίας. Όμως, τα μέχρι τώρα αποτελέσματα από την άσκηση των υπουργικών του καθηκόντων κάθε άλλο παρά αισιοδοξία προκαλούν και επιτυχίες προαναγγέλλουν.
Ήδη, είμαστε εκτός συμμετοχής στην διαδικασία που έχει ξεκινήσει από πέρυσι με Γερμανική πρωτοβουλία και αφορά στην σταθεροποίηση χωρών των Δυτικών Βαλκανίων (Αλβανία, Σερβία, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜ, Κόσοβο και Βοσνία-Ερζεγοβίνη). Χώρες στις οποίες κατά το πρόσφατο παρελθόν η Ελλάδα ασκούσε σημαντική επιρροή, καθώς ήταν η μόνη Ευρωπαϊκή και ανεπτυγμένη χώρα. Ας αναλογισθούν τις ευθύνες τους οι άφρονες που με τις κραυγές και τις γελοιότητές τους υπέσκαπταν καθημερινά επί μια 5ετία την διεθνή εικόνα της χώρας· ας αναλογισθούν οι ιδεοληπτικοί μάνητες τι προσφέρουν στην πατρίδα με την τυφλή εμμονή υλοποίησης των δοξασιών τους.

Ο πλατυγάστωρ ένοικος της Βασιλίσσης Σοφίας είναι μεταξύ αυτών. Θιασώτης μιας … πολυγαμικής εξωτερικής πολιτικής, κατάφερε να μας «ρίξει καραμούζα» ολόκληρη η Ευρώπη όταν φλερτάριζε –δίχως και κανένα θετικό αποτέλεσμα- με τον Σλάβο Δεσπότη.
Ήρκεσε μια και μόνη επίσκεψή του στην Αλβανία και με τις δηλώσεις του περί του ζητήματος του Κοσόβου κατάφερε να προκαλέσει την οργή των Σέρβων –οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω, αυτοπροτάθηκαν να αναλάβουν διαμεσολαβητικό ρόλο μεταξύ ημών και της ΠΓΔΜ, διεκδικούντες ρόλο και θέση ισχύος, εκεί που μέχρι πρότινος παρόμοιο ρόλο είχε αδιαμφισβήτητα η Ελλάδα-, αλλά και να επιδεινωθούν έτι περεταίρω οι σχέσεις μας με την Αλβανία. Όσο για τις δηλώσεις του περί Τουρκίας, θυμάμαι την περίφημη ρήση του, περί της «ζαριάς του Θεού» και θα έκλαιγα από τα γέλια ακόμη, αν η παρουσία του στην ηγεσία της Ελληνικής διπλωματίας δεν είχε τις σοβαρές επιπτώσεις για την χώρα και τους πολίτες. Τέλος δεν χρειάζεται να αναδείξω την παντελή απουσία του ή τον περιορισμό της Ελλάδας σε ρόλο κομπάρσου στα διαδραματιζόμενα στην λεκάνη της ΝΑ Μεσογείου και ειδικά στην Μέση Ανατολή.
Κάποιοι θα σπεύσουν να αντιτάξουν τον θησαυρό γνώσεων που κομίζει. Δεν αντιλέγω, έχει γνώσεις, αλλά είναι και σαν την έρημο. Εκεί, όσο και να βρέξει, λιβάδι και νερό δεν θα βρούμε. Τούτο διότι είναι η ιδεοληψία, η εμμονή και η εμπάθεια που καθοδηγούν την αντίληψη και την σκέψη του. Ελπίζω να έχει την οξυδέρκεια και να μεταστρέψει τακτική ή να αντικατασταθεί ταχέως, πριν αναγκασθεί ο κ. Τσίπρας να ομολογήσει ένα ακόμη «λάθος». Διότι, τέτοιο λάθος θα έχει πολλαπλά αρνητικές έως και ολέθριες επιπτώσεις.