Τα παράπονα στον Δήμαρχο - Ελεύθερος Τϋπος, 21/3/2019

Ο νόμος για την Αυτοδιοίκηση δημιουργεί ευκαιρίες για … «μεροκαματάκια» σε καιροσκόπους. Είναι γεγονός ότι στο πλαίσιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση υπήρχε ανάγκη σοβαρών παρεμβάσεων.
Το σχέδιο «Καλλικράτης», ενδεχομένως τακτοποιούσε κάποια ζητήματα και διέκρινε κάποιος πρόθεση ενίσχυσης και αναβάθμισης του ρόλου της, όμως, και σε αυτό η φοβική και εσωστρεφής αντίληψη του συγκεντρωτισμού της κεντρικής εξουσίας, κυριαρχούσε. Παραλλήλως, έπασχε και από πλευράς στρατηγικού σχεδιασμού καθ’ όσον, ούτε σοβαρό αναπτυξιακό προσανατολισμό είχε ούτε χωροταξικά δημιουργούσε προϋποθέσεις και όρους ανάπτυξης.

Οι συνενώσεις δήμων έγιναν δίχως κριτήρια ισορροπίας στην κατανομή πόρων, με συνέπεια να προκύπτουν δήμοι με σαφείς προνομίες στις πηγές εσόδων τους, ενώ, άλλοι αφέθηκαν στην πραγματικότητα επαιτείας της ΣΑΤΑ και των λοιπών χρηματοδοτήσεων από την Κεντρική Κυβέρνηση.

Ίσως, η αντίληψή που έχει εκφρασθεί ότι θα έπρεπε να γίνει εξ αρχής ο σχεδιασμός της διοικητικής διαίρεσης της χώρας, στο σύνολό της, να μην είναι εσφαλμένη ή άτοπη.

Επίσης, η απονομή αρμοδιοτήτων δίχως την δυνατότητα δημιουργίας εσόδων από τις τοπικές αρχές, ευνοήτως, καθιστά τους ΟΤΑ και ιδιαιτέρως τους πρωτοβάθμιους, ανίκανους να ανταποκριθούν στις ευθύνες τις οποίες ανελάμβαναν. Παρ’ όλα αυτά, με όσες αδυναμίες ανιχνεύονται, ήταν ένα θετικό βήμα, έστω και υπό την οπτική ότι κάτι κινήθηκε. Η παρέμβαση, όμως, της σημερινής κυβέρνησης, είναι κάτι παραπάνω από άστοχη.
Βασικό σημείο θεωρείται ο εκλογικός νόμος, ο οποίος δημιουργεί προϋποθέσεις αδιαφανών και «ύποπτων» συναλλαγών μεταξύ των εκλεγμένων συμβούλων και δημοτικών αρχών, μιας και η παρουσία δημάρχων δίχως πλειοψηφία στα δημοτικά συμβούλια εμφανίζεται ως βεβαιότητα για την πλειοψηφία των Δήμων και Περιφερειών.

Σε έναν θεσμό -στον οποίο, σημειωτέον, έχουν απονεμηθεί πρωτεία διαφθοράς-, θεωρεί κανείς ότι θα είναι πολλοί εκείνοι, οι οποίοι θα αντισταθούν στους πειρασμούς παροχής υποστηρικτικής ψήφου στην δημοτική αρχή, από κάποιον αιρετό σύμβουλο άλλης παρατάξεως, δεχόμενος μετά, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την ευγνωμοσύνη της;
Ούτε βέβαια θα υπάρξουν, φαντάζομαι, πολλοί δήμαρχοι οι οποίοι θα δεχθούν την καταψήφιση πολιτικών τους από το Δημοτικό Συμβούλιο δίχως να επιχειρήσουν την διασφάλιση ψήφων, προσφέροντες κάποιο … αντίδωρο σε αιρετούς άλλων δημοτικών παρατάξεων.

Και μην ξεχνάμε ότι οι δήμοι σήμερα διαχειρίζονται ικανά ποσά στους προϋπολογισμούς τους είτε για έργα είτε υπό την μορφή προσλήψεων και μισθοδοσίας.

Συνεπώς και υπό το ισχύον πλαίσιο, πρόκειται για μεγάλο ατόπημα η κατάργηση της διατάξεως που απαγόρευε τον ορισμό σε θέση διοικήσεως συμβούλων εκτός του συνδυασμού, ο οποίος πλειοψήφησε και βέβαια, ακόμη μεγαλύτερο ατόπημα η αφαίρεση της δυνατότητας από τον εκλεγμένο δήμαρχο να έχει πλειοψηφία στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Αν ήθελε η Κυβέρνηση να ωθήσει σε πλέον δημοκρατικά πεδία το πλαίσιο για την Αυτοδιοίκηση θα έπρεπε να αποστεί των πειρασμών της συνήθους προχειρότητας και να σχεδιάσει μία ολοκληρωμένη νομοθετική παρέμβαση στο Διοικητικό Σύστημα της χώρας.

Επί παραδείγματι, θα μπορούσε να διακρίνει, να υποστηρίζει και να περιγράφει σαφώς την εκτελεστική αρμοδιότητα και τον ρόλο των οργάνων διοίκησης, οι οποίοι θα εκλέγονταν από ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, ενώ θα έδινε ρόλο και ουσιαστικό περιεχόμενο στην ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου, οι οποίοι δημοτικοί σύμβουλοι θα μπορούσαν να εκλέγονται από ενιαίο ψηφοδέλτιο και βέβαια, να δημιουργήσει θεσμούς κοινωνικού ελέγχου και συμμετοχής των πολιτών στις αποφάσεις. Δεν χρειάζεται να πω ότι θεωρώ πολύ μεγάλο τον αριθμό των μελών των δημοτικών συμβούλων σε κάθε δήμο. Ο περιορισμός του αριθμού τους θα συνέβαλλε σημαντικά στην αναβάθμιση ποιότητας των συμβουλίων αυτών και θα έδινε επιπρόσθετη αξία στην ιδιότητα του αιρετού συμβούλου στην Αυτοδιοίκηση.

Επίσης, σημαντική είναι και η δημιουργία πλαισίου, το οποίο θα δίνει δυνατότητα στους ΟΤΑ πρώτου και δευτέρου βαθμού να αναλάβουν την ευθύνη δημιουργίας εσόδων είτε αναπτύσσοντας οικονομικές δραστηριότητες είτε θεσπίζοντας φόρους, τους οποίους βέβαια θα … αποχωριζόταν η κεντρική κυβέρνηση. Ιδανικό θα ήταν η Κεντρική κυβέρνηση να εισπράττει ό,τι της αναλογεί για την Άμυνα και Ασφάλεια, Παιδεία, Υγεία και Εξωτερική Πολιτική και όλοι οι υπόλοιποι φόροι να καθορίζονταν από τους ΟΤΑ. Και βέβαια, έχει έλθει το πλήρωμα του χρόνου να συζητήσουμε για την δημιουργία Μητροπολιτικών Δήμων.

Και για να είναι ξεκάθαρος ο λόγος που υπαγορεύει την ανάγκη ποιοτικής αναβάθμισης των αιρετών στην Αυτοδιοίκηση, του άμεσου εκσυγχρονισμού του διοικητικού συστήματος και ποια σημαντικά προβλήματα επιλύονται ή καθίστανται ευκολότερα διαχειρίσιμα, ας αναλογισθούμε το εξής: Αν θεωρούμε την διαφθορά και την διαπλοκή μέγα -ίσως το μεγαλύτερο- πρόβλημα στον δημόσιο βίο, ας δούμε ότι σήμερα το δημόσιο χρήμα διαχειρίζονται πέντε πρόσωπα: Ο Πρωθυπουργός και οι εξής Υπουργοί: ο Υπουργός Οικονομικών, ο Υπουργός αρμόδιος για τα δημόσια έργα, ο Υπουργός Αμύνης και ο Υπουργός Υγείας (σ.σ. το Υπουργείο Παιδείας έχει επίσης μεγάλο προϋπολογισμό, αλλά, έχει και τις μεγαλύτερες ανελαστικές δαπάνες, κυρίως μισθοδοσίας). Αυτά τα Υπουργεία έχουν να κάνουν με δαπανηρές προμήθειες. Ας σκεφθούμε τώρα, πόσους είναι πιο εύκολο να εκβιάσουν τα «μεγάλα συμφέροντα» ή «οι νταβαντζήδες», πέντε πολιτικούς ή -αν περάσουν ευθύνες και αρμοδιότητες στους ΟΤΑ-, διακόσιους ή χίλιους; Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για όποιον, πραγματικά, θέλει να καταπολεμήσει την διαφθορά και να συμβάλει στην συγκρότηση ενός λειτουργικού, θεσμικού Κράτους. Ένα κράτος, όπως το σημερινό, με πλέον των 21.000 (είκοσι και μία χιλιάδες) αρμοδιοτήτων στην Κεντρική Κυβέρνηση, δεν νομίζω ότι έχει πολύ μεγάλα περιθώρια…

Ατυχώς, για μία ακόμη φορά, θα διαιωνισθούν οι παθογένειες, το οξειδωμένο διοικητικό μας σύστημα θα συνεχίσει να αποτελεί τροχοπέδη για κάθε προοπτική ανάπτυξης· θα λειτουργεί αποτρεπτικά στην ολοκλήρωση θεσμικών και λειτουργικών μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού. Αντ’ αυτού με πρόσχημα την «δημοκρατική λειτουργία» θα δοθεί ευκαιρία για … «μεροκαματάκια» σε επιτήδειους και καιροσκόπους.

Εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου - Ελεύθερος Τύπος, 24/12/18

Παραμονές εορτών, σωτηρίου έτους δισχιλιοστού δεκάτου ογδόου και ενώ η Χριστιανική κοινότητα κυριεύεται από το … πνεύμα των Χριστουγέννων και ενώ οι προσδοκίες και οι ευχές για μία καλύτερη νέα χρονιά κυριαρχούν, σήματα λυγρά λαμβάνονται από την ευρύτερη περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου. Εντάσεις πυροδοτούν τοποθετήσεις που γίνονται σε ανώτατο επίπεδο και ούτε λίγο ούτε πολύ, ακούγονται ως προειδοποιητικές απειλές αναλήψεως στρατιωτικής δράσεως.

Οι ΗΠΑ, ετοιμάζονται να αποσύρουν τις στρατιωτικές δυνάμεις τους, τερματίζοντας την μάχιμη αποστολή τους, από το Συριακό έδαφος. Οι ηγέτες Ισραήλ και ο Τουρκίας κλιμακώνουν την αντιπαράθεσή τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (twitter), μέλη της Ισραηλινής κυβερνήσεως (πρόσφατες δηλώσεις της κας Ayelet Shaked Υπουργού Δικαιοσύνης του Ισραήλ), επιτίθενται ευθέως κατά του Αμερικανού Προέδρου κατηγορώντας τον ότι εγκαταλείπει την Μέση Ανατολή στους Τούρκους και τους Ιρανούς και μέσω αυτών στις διαθέσεις του Κρεμλίνου, αλλά και την αδικία την οποία συνεπάγεται η εγκατάλειψη των Κουρδικών πληθυσμών στις διαθέσεις της Αγκύρας. Ειδικώτερα η Ισραηλινή Υπουργός κα Αγιελέτ Σακέντ έχει επισημάνει και παλαιότερα την θέση της Ιερουσαλήμ για την δημιουργία Κουρδικού κράτους και έχει περιγράψει τις ωφέλειες που θα προκύψουν για την Δύση, από την υλοποίηση του δίκαιου αυτού αιτήματος των Κούρδων.

Τις ανησυχίες, εξ άλλου μοιράζονται και άλλα μέλη της ΒορειοΑτλαντικής Συμμαχίας, όπως οι Γερμανοί και οι Γάλλοι, οι οποίοι κατέβαλαν βαρύ τίμημα στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και της συμμορίας των ψυχοπαθών του αυτοαποκαλούμενου Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Ο ιδιόρρυθμος ένοικος του Λευκού Οίκου για μία ακόμη φορά επέτυχε να εκπλήξει όχι, μόνον την παγκόσμια κοινότητα, αλλά και τους άμεσους συνεργάτες του στην Αμερικανική Διοίκηση καθώς και πολλούς πολιτικούς παράγοντες, ακόμη και από το Ρεπουμπλικανικό κόμμα. Η αρχή έγινε με την παραίτηση του Υπουργού αμύνης των ΗΠΑ κου Τζιμ Ματις ο οποίος εξέφρασε δημοσίως την αντίθεσή του με την απόφαση αυτή του Προέδρου. Πληροφορίες αναφέρουν ότι στην Ουάσιγκτων στοιχηματίζουν αν θα ακολουθήσει ο Σύμβουλος Ασφαλείας ή κάποιο άλλο στέλεχος της κυβερνήσεως, με αφορμή την αλλοπρόσαλλή και καταστροφική, εξωτερική πολιτική του κ. Trump, η οποία έρχεται να λειτουργήσει αθροιστικά, με την εσφαλμένη επιλογή της προηγουμένης αμερικανικής προεδρίας η οποία απέσυρε πρόωρα τις δυνάμεις από το Ιράκ.

Πράγματι, η αποχώρηση των μαχίμων Αμερικανικών δυνάμεων από την Συρία συνεπάγεται ντόμινο συνεπειών. Αφ’ ενός, η Δύση εμφανίζεται να υποχωρεί έναντι των Ρωσικών επιδιώξεων γεγονός το οποίο προκαλεί συνειρμούς παρακμής και εσωστρέφειας, ενώ παραλλήλως, επιτρέπουν την έκταση της χειρός Τεχεράνης μέχρι τις ακτές της Μεσογείου. Αφ’ ετέρου, δημιουργεί ευκαιρίες ανασύνταξης των δυνάμεων του Χαλιφάτου.

Πέραν πάσης αμφιβολίας, η αμερικανική παρουσία στην περιοχή συνιστά εγγύηση ισορροπίας. Δεδομένου ότι οι δυνάμεις του ISIS δεν έχουν πλήρως εξουδετερωθεί, αλλά διατηρούν ένανικανό πυρήνα -η προέλαση των Κούρδων Peshmerga ανεκόπη λόγω της τουρκικής εισβολής και παρουσίας στο Αφρίν-, η απουσία Αμερικανών πεζοναυτών επιτρέπει στον αδηφάγο Ερντογάν να προβεί σε εκτεταμένης κλίμακος στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των Κουρδικών δυνάμεων της περιοχής, οι οποίες ήταν οι μόνες συνεπείς και αποτελεσματικές ένοπλες μονάδες που στάθηκαν στο πλευρό της Δύσης κατά τον πόλεμο εναντίον της συμμορίας των φανατικών, ψυχοπαθών του Al-Baghdati. Επιπροσθέτως, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι οι φήμες για επίδειξη αν μη τι άλλο, ανοχής και «φιλικής ουδετερότητας» στην ανάπτυξη της ισχύος του ISIS από την Τουρκική πλευρά, δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς την σημασία της παρουσίας Αμερικανών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή.

Εξ αυτών δεδομένων, η ομιλία του στρατηγού sir Nick Carter (βλ. το πλήρες κείμενο της διάλεξης ΕΔΩ)  επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων του Ηνωμένου Βασιλείου, στις αρχές τρέχοντος μηνός (Δεκέμβριος 2018), αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ ο Βρετανός στρατιωτικός ηγέτης, προειδοποίησε την Δύση ότι βρίσκεται σε φάση υποχωρητικών παραχωρήσεων και εμφανίζει αδυναμίες, οι οποίες εμφιλοχωρούν πολλαπλούς κινδύνους έναντι των αντιπάλων της, σκηνικό το οποίο παραπέμπει, ευθέως και σαφώς, στις προ του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου διαμορφούμενες συνθήκες και επισημαίνει τους κινδύνους που συνεπάγονται η υποχωρητικότητα -η οποία ενισχύει την βουλιμία των καθεστώτων που κινούνται στο όριο του ολοκληρωτισμού, όπως συνέβη και κατά τις παραμονές του δεύτερου Μεγάλου Πολέμου-, και η δημιουργία ρηγμάτων στην ΒορειοΑτλαντική Συμμαχία, ρήγματα τα οποία δημιουργούν τόσο το Brexit, όσο και η στάση της σημερινής, μειωμένης αξιοπιστίας και κύρους Αμερικανικής Προεδρίας.

Δεν είναι όμως, μόνον οι Δυτικοί σύμμαχοι και οι Ισραηλινοί εκείνοι οι οποίοι επισημαίνουν την καταστροφική αστοχία του Προέδρου Trump να αποσύρει τις μάχιμες μονάδες από το Συριακό έδαφος. Τις αρνητικές συνέπειες αυτής της αποφάσεως υπογραμμίζουν επίσης, τόσο στελέχη της Συριακής Δημοκρατικής Αντιπολιτεύσεως όσο και η Λευκωσία.

Ταυτοχρόνως, η επέκταση της Ιρανικής επιρροής στην περιοχή, ερεθίζει -και απολύτως δικαιολογημένα- τις ευαισθησίες του Ισραήλ και προκαλεί ανασφάλεια συναφώς με την επιβίωση του κράτους αυτού καθ’ όσον, οι μουλάδες της Τεχεράνης δεν κράτησαν ποτέ τα προσχήματα και διαλαλούν την επιθυμία τους για τον ολοκληρωτικό αφανισμό του εβραϊκού κράτους. Επ’ αυτού ας μην υποτιμάται και παραβλέπεται το γεγονός ότι και οι δύο αυτές χώρες (Ιραν και Ισραήλ) διαθέτουν πυρηνικό οπλοστάσιο και ότι η Ρωσική πλευρά πρόκειται να κατασκευάσει πυρηνικό εργοστάσιο στην γειτονική Τουρκία, σημείο από το οποίο πολύ εύκολα μπορεί να γίνει η απαρχή για την κτήση πυρηνικών όπλων από την Άγκυρα (μήπως είναι καιρός να σκεφθούμε και εμείς την ανάπτυξη πυρηνικών μονάδων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας;).

Αναμφιβόλως, η εγκατάλειψη του πεδίου στο Συριακό έδαφος επιτρέπει στις ηγεσίες της τριπλής ετερόκλητης, «ανίερης» συμμαχίας Μόσχας, Τεχεράνης και Αγκύρας την ανάπτυξη σχεδιασμών τους εις βάρος των Κουρδικών πληθυσμών, την αναζωπύρωση των τρομοκρατικών ενεργειών από πλευράς ISIS με στόχους στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και ενισχύει την θέση του Δεσπότη του Κρεμλίνου και του Προέδρου/Σουλτάνου της Αγκύρας, ο οποίος, σύμφωνα με την εικόνα της στιγμής εμφανίζεται καθοδηγούμενος και στηριζόμενος θρησκευτικά από την Τεχεράνη και πολιτικά από την Μόσχα. Δεν είναι βέβαιον αν αυτή η Αμερικανική ενέργεια -η αποχώρηση των στρατευμάτων, δηλαδή-, προσφέρεται ως δέλεαρ στον Ερντογάν, αλλά, θεωρείται απολύτως εσφαλμένη και ανήθικη μιας και εγκαταλείπεται ένας συνεπής και αξιόπιστος σύμμαχος στις Τουρκικές διαθέσεις, όπως αναφέρουν αναλυτές παραπέμπει στην εγκατάλειψη των Κουρδικών πληθυσμών και του τότε ηγέτη τους Μπαρζανί κατά την δεκαετία του 1970.

Ευνοήτως, οι εξελίξεις αυτές, συνεπάγονται κινδύνους και για την Ελληνική πλευρά μιας και το καθεστώς της Τουρκίας αποενοχοποιείται, επιλύει προβλήματα που απασχολούν δυνάμεις του στα νοτιοανατολικά σύνορά του και επιτρέπει την στροφή της προσοχής του στο Αιγαίο. Ενδεχομένως η «σφικτή» συμμαχία Ελλάδος-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου να συντελέσει στην εμπλοκή της χώρας, καθιστώντας την μέρος του προβλήματος καθώς η συμμαχία αυτή αποκτά θετικό πρόσημο μόνον με την παρουσία και εποπτεία του Αμερικανικού παράγοντα.

Ας ελπίσουμε ότι οι ΗΠΑ θα βρουν τον τρόπο, ώστε σε άμεσο χρόνο, να θεραπεύσουν τις αδυναμίες που προκαλούνται από την ατολμία της Προεδρίας Ομπάμα και την διάδοχη της από την μειωμένου κύρους και αξιοπιστίας σημερινή Προεδρία. Οι ΗΠΑ ως ηγέτιδα δύναμη του ελευθέρου κόσμου δεν μπορεί να αρκεσθούν στην ασφάλεια της «προστασίας» των δύο Ωκεανών. Οφείλουν να ανταποκριθούν στον ρόλο τους.

Ντοκουμέντα φρίκης από τις σφαγές αμάχων από τους Τούρκους στο Αφρίν- Ελεύθερος Τύπος (ΕΤ MAGAZINE), 3/02/2018

Μόνο σοκ και αποτροπιασμό μπορούν να προκαλέσουν τα ντοκουμέντα που φέρνει στο φως της δημοσιότητας το ET Magazine στο EleftherosTypos.gr, για την τουρκική επίθεση-γενοκτονία στο Αφρίν.

Τα συνταρακτικά ντοκουμέντα αποδεικνύουν τρία πράγματα. Αφενός πως ο Ερντογάν παρά τις σφαγές αμάχων ταπεινώνεται από τους Κούρδους πολεμιστές, πως τα όσα διαδραματίζονται τα ανέχεται η Ρωσία και πως η Ευρωπαϊκή Ένωση σφυρίζει αδιάφορα.

Προ δύο, περίπου εβδομάδων -για την ακρίβεια διανύουμε την 14η ημέρα της επίθεσης-, οι Τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, επιχειρούν στην περιοχή του, υπό Κουρδικό έλεγχο, καντονίου Αφρίν στην βόρεια Συρία και έχουν εξαπολύσει λυσσώδη επίθεση εναντίον των Κουρδικών δυνάμεων της περιοχής.

Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της τουρκικής προπαγάνδας να πείσει την κοινή γνώμη -τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας, όσο και την διεθνή-, ότι ο τουρκικός στρατός προελαύνει στο συριακό έδαφος, σχεδόν, ανεμπόδιστος, φαίνεται ότι η πραγματικότητα διαψεύδει αυτούς τους ισχυρισμούς και ταπεινώνει την πολεμική μηχανή της Αγκύρας.

Οι κομπασμοί του Τούρκου προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν, μένουν να πλανώνται αίολοι στον αέρα της τουρκοσυριακής μεθορίου καθώς οι Κούρδοι του Αφρίν δεν αποδείχθηκαν, τελικά, εύκολη λεία για τον τραυματισμένο επιχειρησιακά, τουρκικό στρατό.

Θυμίζουμε άλλωστε πως τα ικανά στελέχη του είτε έχουν τεθεί στο «ψυγείο» είτε έχουν συλληφθεί είτε έχουν υποστεί καθοριστικής σημασίας μείωση του ηθικού τους –και συνεπώς και της επιχειρησιακής τους ικανότητας και διαθέσεως- εξ αιτίας της εκδικητικής μανίας του Τούρκου προέδρου, μετά την απόπειρα πραξικοπηματικής ανατροπής του.

Την υπόθεση ότι στο επιχειρησιακό επίπεδο οι τουρκικές δυνάμεις τα έχουν βρει «σκούρα», ενισχύουν οι ανηλεείς αεροπορικοί βομβαρδισμοί και επιθέσεις τις οποίες εξαπολύει συνεχώς η τουρκική πολεμική αεροπορία κατά τις οποίες πλήττει αδιακρίτως πολιτικούς στόχους.

Μέσα σε αυτούς είναι νοσοκομεία, σχολεία, αρχαιολογικοί χώροι –πολλά μνημεία έχουν υποστεί αντίστοιχες καταστροφές με εκείνες τις οποίες προξενούσαν οι συμμορίτες του ISIS-. Παράλληλα έχουμε σωρεία δολοφονιών αμάχων, πράξεις που υποδηλούν προφανή αδυναμία στο πεδίο της μάχης. «Στο Αφρίν δημιουργείται μία σύγχρονη Guernica», δηλώνουν διεθνείς παράγοντες, οι οποίοι έχουν άμεση εικόνα των εκεί τεκταινομένων.

Παρ’ όλη την δυσκολία την οποία γεννά το δυσανάλογο της δύναμης –μην λησμονείται ότι η Τουρκία διαθέτει τον 2ο στρατό του ΝΑΤΟ και 4ο Παγκοσμίως, ενώ ο εξοπλισμός του είναι υψηλού επιπέδου-, οι Κουρδικές δυνάμεις της περιοχής, οι οποίες διαθέτουν επαρκή πολεμική εμπειρία και μάλιστα πρόσφατη από τις συγκρούσεις και την επικράτησή τους στις μάχες εναντίον των τρομοκρατών του ISIS, μετά τον πρώτο αιφνιδιασμό τους ανασυντάχθηκαν και προετοιμάζουν αντεπίθεση.

Γιατί, όμως, η ηγεσία της Αγκύρας επέλεξε το Αφρίν για να εκδηλώσει την επίθεσή; Γιατί το Αφρίν είναι πρότυπο για ολόκληρη την Κουρδική κοινότητα.

Στο δίλημα, το οποίο τίθεται συνήθως στους λαούς της ευρύτερης Μεσανατολικής περιοχής και το οποίο συνίσταται στην επιλογή είτε ενός στρατιωτικού καθεστώτος είτε στην θεοκρατική διακυβέρνηση, οι Κούρδοι απήντησαν με την δημιουργία ενός καντονίου-προτύπου δημοκρατικής διακυβέρνησης.

Με σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα, συντεταγμένες ένοπλες δυνάμεις οι οποίες απέκρουσαν και νίκησαν κατά κράτος τους δολοφόνους του ISIS σε όλα τα μέτωπα και δημιούργησαν όρους για μία βιώσιμη και αναπτυσσόμενη οικονομία.

Πολλές επιχειρήσεις είχαν μεταφέρει την έδρα και τις δραστηριότητές τους στο οροπέδιο του Αφρίν, όπου επιπροσθέτως υπάρχει και η μεγαλύτερη παραγωγή ελαιολάδου (το οποίο έχει υψηλή αξία στην περιοχή της Μέσης Ανατολής). Έτσι, έγινε δυνατόν στον συνολικό πληθυσμό των 500.000 κατοίκων της πόλης και των 360 χωρίων του οροπεδίου, να προστεθούν ακόμη 500.000 πρόσφυγες και να μην δημιουργηθεί κανένα απολύτως πρόβλημα για τον πληθυσμό, ενώ μετά την ήττα του ISIS, η περιοχή είχε όλες τις προϋποθέσεις για αλματώδη προοδευτική ανάπτυξη.

Η επέμβαση του τουρκικού στρατού, αυτή την στιγμή, εκτός από τα εκατοντάδες θύματα που δημιουργεί στον άμαχο πληθυσμό, έχει ως συνέπεια την διάλυση της παραγωγικής μηχανής και φυσικά, αποσκοπεί στην de facto κατάληψη συριακών εδαφών, με πρόσχημα την εθνική ασφάλεια της Τουρκίας –κατά τα πρότυπα της Κύπρου.

Ακόμη, πρέπει να σημειωθεί ότι με την έναρξη των τουρκικών επιχειρήσεων οι Κούρδοι, αντιμετωπίζουν δύο πολεμικά μέτωπα και ευκαιρίας δοθείσης το ISIS ανεκατέλαβε 50 χωριά στην περιοχή του Ιντλίπ. Εύλογο το ερώτημα μήπως ο Ερντογάν παίρνει εκδίκηση για τις ήττες των… πρώην συμμάχων του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ρωσικές δυνάμεις, οι οποίες στάθμευαν στην περιοχή απεχώρησαν αμέσως μόλις ξεκίνησαν οι επιχειρήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, στέλνοντας ουσιαστικά ένα μήνυμα στους Κούρδους: ή θα παραδώσετε τις ελεύθερες περιοχές στην Δαμασκό και το καθεστώς Άσαντ ή θα σας φάει ο (γκρίζος) τουρκικός λύκος.

Δέον να συγκρατείται ότι οι Κούρδοι της περιοχής, καθ’ όλη την συριακή κρίση, είχαν κρατήσει ίσες αποστάσεις τόσο από το καθεστώς της Δαμασκού όσο και από την ένοπλη… Δημοκρατική Αντιπολίτευση και είχαν συνάψει στρατιωτική συμφωνία με τις ΗΠΑ, μόνον, για τα όσα συναφή με την καταπολέμηση του ISIS.

Η φιλελεύθερη και δημοκρατική Δύση, η οποία έχει παράδοση και ως αξιακή συστατική θέση την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την προστασία των αδυνάτων, έχει στο Αφρίν πεδίο δόξης λαμπρό. Είναι καιρός να παρέμβει λυσιτελώς, προκειμένου να σταματήσουν οι θηριωδίες τις οποίες προκαλεί η εμπόλεμη κατάσταση και να σταματήσει την Τουρκική μισαλοδοξία. Υπάρχουν απτά δείγματα των συνεπειών, από τις πράξεις ενός ανεξέλεγκτου Ερντογάν.

Ακόμη η Ρωσία, σημαντικός στρατηγικός παράγοντας στην περιοχή, αυτή, οφείλει να υπερβεί τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες που υπαγορεύουν τα πρόσκαιρα γεωπολιτικά της συμφέροντα, να αναθεωρήσει την στάση της και να συμβάλει, ουσιαστικά, στον τερματισμό της Τουρκικής εισβολής.

Τούτο διότι, η παγκόσμια κοινή γνώμη, όταν καταλαγιάσει η σκόνη από τις ερπύστριες των αρμάτων μάχης και οι καπνοί των πυροβόλων και των καιομένων οικιών, δεν θα λησμονήσει εκείνους οι οποίοι μπορούσαν αλλά δεν θέλησαν και άφησαν βορά στα πυροβόλα παιδιά και ηλικιωμένους αμάχους…

Τέλος οι κουρδικές κοινότητες της Ελλάδας, διοργανώνουν την προσεχή Πέμπτη, 8 Φεβρουαρίου και ώρα 17:00 συγκέντρωση στα Προπύλαια και πορεία διαμαρτυρίας προς την Τουρκική Πρεσβεία.